خاطرات خوب امیر علی

  ﺳﻼم امير علي ﺟﺎن ؛ پسر روﯾﺎھﺎی ﻣﻦ ، خيلي وقته كه براتﻣﻄﻠﺒﯽ  ﻧﻨﻮﺷﺘم ، از ﺧﺪاﮐﻪ پنهان ﻧﯿﺴﺖ از ﺗﻮ ﭼﻪ پنهان ، در اﯾﻦ روزھﺎ ﮐﻪ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ ﮐﻨﺎرمون ھﺴﺘﯽ و دستهايﮐﻮچيكت ﻧﻮازﺷﮕﺮ ﺻﻮرتمونه ، و ﺧﻨﺪه ھﺎی ﺑﯽ ﻏﺮورت رو ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﺎب ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ات ﺑﻪ ما ھﺪﯾﻪ ميدي دلتنگيمون كمتر و كمتر شده . اﮔﺮ اﺣﻮاﻻﺗﻢ رو در اولين روزھﺎی پاييز 92 ﺑﺨﻮاي بدوني ﺑﺎﯾﺪ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺮات ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ و دﺳﺖ ﺑﮑﺸﯽ به ﮔﻮﻧﻪ ھﺎی  ﺧﯿﺴﻢ ﺗﺎ بفهمي اﯾﻦ اوﻗﺎت رو ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ .ﺗﺎ ﺑﺪوﻧﯽ شبهاي زندگيمو  ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﺮاﻏون ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و آﺧﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ رو ﺑﺎ ﺣﺮف  « ا ، م » و ﺑﻪ ﯾﺎد « امير علي » ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ. در اﯾﻦ روزھﺎ ﮐﻪ من و ماماني مهربون ﺗﻨهاﺗﺮ...

سلام امير علي جان ؛ چهاردهم آبانماه یکهزار و سیصد و نود و دو است که اين دلنوشته رو برات به تحریر در ميارم ، نمی دونم تو کی و کجا اینها رو می خونی ، اصلا هر وقت دلت خواست بخون ، اما حتما بخون تا بفهمم که يه روزي به ياد من بوده اي ، تابدونم بیخود به تعهداتم پافشاری نکرده ام .  در هر صورت خوشحالم که اینبار نیز دارم درمورد تو عزيز دلم مطلب مي نويسم ، بذار کفشهامو  در بیارم و مهمون خونه دلت بشم ، هرچند که قریب به 33 ماه است که ساکن کوی توام ، هوای تو بدجوری آرومم می کنه و تسکینم می ده . این روزا شايد همه بدونن که علاقه من و تو چقدر عمیق شده  و با تموم شیطنتات چقدر دوست دارم . پسر گلم امير علي جان ، تو این روزا که ابرهای تیره...